Jeziorko

[Kerwana]

- Milo mi poznac wladce tych pieknych terenow. - powiedziala spiewnie. Okrazyla jeziorko i podeszla do nas. Jednak gdy zobaczyla Shermana, stanela jak wryta. Polozyla uszy po sobie i podwinela ogon pod brzuch. Zaczela sie cofac powoli na ugietych lapach.
- Nie pozolcie mu... Nie dajcie mu mnie zabic.... - wyszeptala.

[Arkado]

Sherman prychnął.
-Co? O co chodzi? - spytałem. Zaraz jednak machnąłem łapą. -Nie martw się. Przyjmuję cię do watahy. On w niej nie jest, nie może ci nic zrobić. A tak poza tym - zwróciłem się do Shermana. - Ciebie nie przyjmuję. Nie ufam ci.
-Mnie nie ufasz? To chyba ja nie mogę ufać wam! Ty - wskazał na mnie. -Zaatakowałeś mnie. Twoja siostra krzywi się za każdym razem, kiedy się odezwę, natomiast ona - wskazał pyskiem na Avę. - pozbawiła mnie pracy. Dzięki. - Sherman spojrzał krzywo na waderę. -I to niby wy nie możecie ufać mnie? Skąd mam wiedzieć, że twoja milutka siostrzyczka nie pójdzie za mną w nocy i nie ukatrupi? Albo że ty mnie nie zrzucisz ze szczytu góry?

[Kerwana]

- O przepraszam. - zaoponowalam, stajac na rowne lapy na swojej skale. - Ja mam cie ukatrupic? To ty wygladasz jak jakis [cenzura], to ty raczej moglbys mnie zabic! - spojrzalam na Arkado. - Arkaro, boje sie o swoje zycie. - oznajmilam, jakbym mowila, ze to koniec i wyjezdzam.
Ava nadal lezala na ziemi, wpatrujac sie z przerazeniem w Shermana.
- Bo on... On byl katem... Mial mnie zabic, kiedy... K-k-kiedy oskarzyli mnie o czary. B-b-bo ja umiem sprawic, z-z-ze wszystko spiewa. Was tez slysze, jakbyscie sp-p-piewali.

[Arkado]

Zamarłem na chwilę, ignorując przytyki Shermana i Kerwany.
-Ja mam tak samo... Tylko że ze wzrokiem. Widzę, kiedy leczę, a ostatnio też, kiedy nie. Chwilka - coś do mnie dotarło. -Sherman był katem? Przecież sam napewno ma moce. - ''Spojrzałem'' na wilka. Sherman westchnął.
-Praca, rozumiesz. Tu u was jest dopiero starożytność, więc moce są czymś rzadkim i ''fajnym'', ale u nas za to zabijali. Ona - wskazał na Avę. -Uciekła. A ja jej pozwoliłem. Miałem już dość morderstw, a taki talent jak jej jest na codzień niespotykany.

[Kerwana]

- Wiec nie zabijesz mnie? - zaspiewala cichutko Ava. Patrzylam sie to na jedno to na drugie.
- Chwila, a ty jaka masz moc? - spytalam Shermana.

[Arkado]

-Nie, nie zabiję cię. - zwrócił się do Avy Sherman, po czym spojrzał na Kerwanę, lekko zesztywniały. -Znieczulenie.

[Kerwana]

Ava rozluznila sie powoli i postawila nieco uszy. Usiadla.
- A. To wyjasnia, dlaczego byles platnym morderca.

[Arkado]

-No wiesz, żeby mi to tak wypominać prosto w twarz. - Sherman pokręcił teatralnie głową i spojrzał na mnie. -Widzisz? Z waderami już tak jest, że słyszy się śpiew syren, a wyskakuje rekin.
Uniosłem oczy do nieba. A raczej uniósłbym, bo ich nie miałem.

[Kerwana]

- Mam to gdzies. - mruknelam. A na dalsze slowa basiora dodalam: -  Normalnie zaraz sie poplacze. - stwierdzilam to ironicznie, przewracajac oczami. Odwrocilam sie tylem do basiorow i wadery i usiadlam, lewitujac coraz wyzej. - I wiesz, takie info. Arkado zyl ze mna dosc dlugo, by wiedziec, ze rekinem moze i jestem, ale raczej ze spiewem harpii. - krzyknelam do nich z gory.

[Arkado]

-Przestańcie się na siebie fochać choć na chwilę.
-To chyba niemożliwe. - mruknął Sherman.
-Jesteś przyjęty do stada, Sherman. Tylko wypełnij formularz. - powiedziałem, jakby się nie odezwał.

[Kerwana]

- Wlasnie, to niemozliwe. - przytaknelam. - Doba, za duzo ty dla mnie basiorow. Spadam stad.

[Arkado]

-Jasne. Cześć. - rzuciłem do siostry, podczas gdy Sherman wypełnił podany mu przeze mnie formularz i oddał go.

[Kerwana]

- Czesc. - mruknelam do brata. Wylatujac na kamieniu, zerknelam na Ave.

[Arkado]

-Ja też będę iść. - przeciągnąłem się, podchodząc do wyjścia.

[Kerwana]

Ava podazyla wzrokiem za Arkado. Spojrzala na Shermana jeszcze z lekkim przestrachem, po czym, przypominajac sobie, ze ma bron, wstala i rozejrzala sie juz nieco pewniej.