Jeziorko

[Arkado]

-Jeśli ty nie jesteś do końca wilkiem - zauważyłem. -To i ja nie jestem. I nie zapominaj, że jestem starszy i wyższy od ciebie.

[Kerwana]

- No, nie jestes, geniuszu. A co do starszosci i wyzszosci, to co to ma do rzeczy? Nie ma to dla mnie najmniejszego znaczenia.

[Arkado]

-Mnie chodzi o te łapy. Jak twoje są mega długie, to ja chodzę na szczudłach.
-Mniejsza o łapy. - przerwał Sherman. -Chciałem znaleźć jakąś watahę... Żeby do niej dołączyć.

[Kerwana]

- Moze.

[Arkado]

Przez chwilę milczałem z półotwartym pyskiem, po czym powiedziałem:
-Cóż, szukaj dalej. Tu nie dołączysz.

[Kerwana]

Szarpnelam za krawedz skaly, wznoszac sie wyzej.

[Arkado]

-Niby czemu?
-Niby temu. Mam już swoje wilki. - mruknąłem. *Tylko uznane za zaginione.*

[Kerwana]

Przeciagnelam sie na swoim kamieniu i polozylam sie na nim.

[Arkado]

-Wilki, których jakoś nie widzę. - Sherman się rozejrzał. Nie wiedziałem, skąd to wiem.
-Są... gdzie indziej. - mruknąłem.

[Kerwana]

Sluchalam rozmowy jednym uchem, choc mnie raczej nie bardzo interesowala.

[Arkado]

-Ta? To wskaż mi choć jedno miejsce, w którym byłby wilk z twojego stada.
-To moja wataha i moja sprawa, gdzie są moje wilki. - straciłem cierpliwość.

[Kerwana]

- Chocby w Palacu, hm? - mruknelam do basiora. Spojrzalam na brata. - Bo wciaz sa tam te dwa wilki, nie?

[Arkado]

''Spojrzałem'' wściekle na Kerwanę, dając do zrozumienia, żeby się nie odzywała.
Sherman uśmiechnął się z wyższością. Jakimś cudem to zobaczyłem, i to przez opaskę.
-Jeden. - mruknąłem.

[Kerwana]

- Ale dolaczyly dwa, na pewno gdzies tu sa. To duze tereny. Jednym okiem nie ogarniesz. - mruknelam i spojrzalam na Arkado, dajac mu do zrozumienia, ze to mialo mu pomoc, a nie zaszkodzic.

[Arkado]

-Więc w razie wojny nie wygrasz, nie z trzema wilkami. - uśmiechnął się z zadowoleniem Sherman.
-Nie potrzebujemy cię. Nazarinh trudno znaleźć, a z wojskiem po górskich szczytach trudno jest chodzić.
-Ja się tu dostałem, więc inni też mogą.